O łowisku

Previous Next

Łowienie łososi atlantyckich (Salmo salar) oraz troci wędrownych (Salmo trutta trutta) to – podobnie jak np. karpiowa zasiadka – osobna kategoria wędkarstwa. Ludzie pasjonujący się tymi gatunkami tworzą ściśle zamkniętą i pozytywnie „zakręconą”, ale jednocześnie nieco snobistyczną społeczność, która rozumie się niemal bez słów. Aby pojąć ich pasję najlepiej… samemu złowić łososia! To jedyna droga.

Wędkarska arystokracja

Miłośnicy płetwy tłuszczowej rozsiani są po całej Europie – ba, po całym świecie. W takiej na przykład Skandynawii łowienie łososiowatych to absolutny numer jeden wśród wędkarskich specjalizacji i żadna inna ryba pod względem popularności z łososiem czy trocią równać się nie może. W Anglii i Szkocji ryby te łowią od dawien dawna lordowie, a nawet koronowane głowy. W USA do wielkich wielbicieli łososia atlantyckiego należą prominentni politycy, jak choćby prezydent George Bush, a także znani ludzie ze świata show biznesu. W ostatnich latach na łososie przyjeżdżają do Europy nawet Chińczycy, a po licencje na najlepsze rzeki łososiowe Norwegii, Szwecji czy Islandii ustawiają się długie kolejki. Po prostu wypada tam się pokazać, bowiem łowcy łososi uważają się za absolutną elitę w wędkarstwie – szczególnie ci, którzy łowią te ryby metodą muchową.

Srebrny przedmiot uwielbienia

Zapytają Państwo pewnie, skąd bierze się taka miłość do łososia i troci? Czym gatunki te wyróżniają się na tle innych? Spośród wielu możliwych odpowiedzi trzy wydają się najbardziej trafne. Po pierwsze: łosoś to klasyka wędkarstwa sportowego. Połowy tych ryb w brytyjskich rzekach zapoczątkowały dynamiczny rozwój naszego hobby, rozumianego jako sposób spędzania wolnego czasu i styl życia. Przez wiele lat było to zajęcie elitarne, niedostępne dla każdego, stąd dzisiaj tak głęboka chęć skosztowania owocu zarezerwowanego niegdyś tylko dla wysoko urodzonych. To coś jak golf, francuski szampan z astrachańskim kawiorem czy drogie kubańskie cygaro.

Łosoś czy troć to wyjątkowo prestiżowe wędkarskie trofea.

Po drugie ryby łososiowate są niezwykle silne, a zarazem piękne – ich kształt jest w całym świecie ryb najdoskonalszy w swej prostocie. To wielkie atuty, dające wędkarzowi moc przyjemności w momencie walki z rybą (okraszonej często jej efektownymi wyskokami w powietrze) oraz po jej pokonaniu, gdy możemy sobie wykonać pamiątkowe zdjęcie. Po trzecie wreszcie, dziki łosoś (oraz jego ikra) przez wieki uważany był za wyjątkowy kulinarny rarytas, goszcząc dzięki temu na stołach magnackich, książęcych i królewskich. Również dzisiaj należy do gatunków najbardziej pożądanych w kuchni, którego wyborne mięso doskonale nadaje się na sushi, do wędzenia, marynowania, smażenia, pieczenia na grillu, a także do spożycia na surowo jako tatar. Degustacja złowionej ryby jest więc w tym przypadku ważnym elementem dopełniającym połowy, częścią składową rytuału. Nierzadko dokonuje się nad samą wodą od razu po złowieniu.

W morzu lub rzece

Wędkarstwo łososiowo-trociowe może odbywać się w morzu lub rzekach, gdyż ryby te należą do gatunków dwuśrodowiskowych – czyli spędzających część życia w morzu, gdzie wzrastają intensywnie żerując na różnych organizmach, a część w rzekach, w których najpierw wylęgają się z ikry i do których następnie podążają na tarło. Połowy rzeczne są najbardziej popularne wśród miłośników sztucznej muchy i spinningu, podczas gdy morskie dostarczają najwięcej wrażeń fanom trollingu (łosoś wabiony sztuczną przynętą na pełnym morzu lub w zatokach) i spinningu (troć poławiana z wybrzeża).

Mörrum – legenda wędkarstwa łososiowego

Jedną z najlepszych rzek Starego Kontynentu, której sława dotarła już dawno we wszystkie zakamarki łososiowego świata, jest Mörrum. Połowy łososi odbywają się w niej od średniowiecza i były zawsze przywilejem królewskim – pierwszy udokumentowany zapis pochodzi z księgi Waldemara II z roku 1231. Przez długie wieki używano do tego celu innych narzędzi niż wędki – np. oszczepów, sieci czy olbrzymich podbieraków. Można je dzisiaj zobaczyć w „Dom Łososia” (Laxens Hus), mieszczącym się w centrum miasteczka Mörrum. Jednak od roku 1941 odcinek królewski, czyli Mörrums Kronolaxfiske, jest miejscem wyłącznie sportowego połowu ryb na wędki. Podobną sytuacje mamy obecnie również na innych prywatnych fragmentach rzeki, których jest sporo. Należą do nich zarówno ogólnodostępne rewiry, jak Härnäs, Vittskövle czy Knaggalid, jak i te zamknięte dla ogółu, których najsłynniejszym przykładem jest sektor należący do koncernu ABU. Właścicielem Mörrums Kronolaxfiske jest obecnie firma Sveaskog – największy szwedzki potentat w dziedzinie gospodarki leśnej, mający w swym posiadaniu 14% powierzchni lasów na terenie tego olbrzymiego kraju.

„Dom Łososia” nad rzeką Mörrum.

Firma Sveaskog zarządza sprzedażą licencji na odcinek Kronolaxfiske (składający się łącznie z 32 sektorów), a także wspomniane Härnäs, Vittskövle i Knaggalid, znajdujące się nieco powyżej, bardzo urokliwe, otoczone dziką, piękną przyrodą. W sumie daje to kilkanaście kilometrów rzeki z każdej strony. Ryby łowione w Mörrum są generalnie duże – ich średnia masa oscyluje w granicach 5-10 kilo, a wielu wędkarzom trafiają się sztuki znacznie większe. To właśnie jeden z największych atutów tego łowiska. Jeśli chodzi o ilość łowionych ryb, to wiadomo, że w przypadku tych gatunków nawet jedna ryba na dzień to wielki sukces. Znamy jednak wędkarzy, którym udaje się osiągnąć taką średnią. Dzięki prowadzonej regularnie rejestracji połowów wiemy dokładnie ile ryb pada codziennie na rzece. W roku 2013 było to równo 2400 troci i łososi!

Prywatna rzeka Skrabeån

Dodatkowym atutem naszej oferty jest możliwość wędkowania przez jeden lub więcej dni na innej rzece o zupełnie odmiennym charakterze niż Mörrum. Chodzi o położoną o ok. pół godziny jazdy samochodem od Mörrum rzekę Skrabeån. Należy ona do czołowych łowisk troci wędrownej w południowej Szwecji, a wyglądem przypomina nieco naszą Pasłękę bądź Słupię, czyli szybsze odcinki przeplatają się ze spokojniejszymi, spory fragment płynie lasem lub przez łąki. Rzeka nie jest też tak szeroka jak Mörrum – ma od kilku do kilkunastu metrów.

Rzeka Skrabeån to dobre łowisko troci.

Wyjątkowość naszej propozycji polega również na tym, że mamy do dyspozycji szczególny prywatny 3-kilometrowy fragment Skrabeån, który nie jest objęty ogólnymi licencjami. Należy on do miejscowego hrabiego i wędkować na nim mogą tylko nieliczne osoby – w tym nasi klienci. Skrabeån doskonale nadaje się na jednodniowy wypad z Mörrum dla osób pragnących urozmaicenia, jest również szansa zorganizowania tam kilkudniowego wędkowania, bo nieopodal znajduje się przyjemny pensjonat typu „Bed & Breakfast”.

Wędkowanie z brzegu w Morzu Bałtyckim

Przy tym ostatnim wariancie łowienie na Skrabeån może być przeplatane wędkowaniem z brzegu w Bałtyku, co nie wymaga żadnych licencji. Tam trafiają się również dorodne trocie a nawet łososie, kluczem do sukcesu jest przede wszystkim znalezienie właściwego fragmentu wybrzeża o charakterze sprzyjającym przebywaniu tych ryb. Na życzenie osobom wyjeżdżającym w te rejony udzielimy znacznie więcej szczegółowych informacji, jest możliwe również wynajęcie wysokiej klasy przewodnika na jeden, dwa bądź więcej dni. Poza trociami w Bałtyku biorą z brzegu szczupaki – czasem całkiem pokaźnych rozmiarów.